De rare tovenaar
de rare tovenaar
Er was eens een oude tovenaar die deed van hocus pocus pilatus pas, ik wou dat jij een kikker was. Boem ! klonk er dan, en de oude steelpan was geen oude steelpan meer maar een oude pad. Hij had het een beetje misgedaan tijd om op toverles te gaan.
Er was eens een oude tovenaar, die ging op toverles.
Hij toverde zijn lieve paardje bles, zomaar in een fles.
De juf die was niet zo blij dus nam ze een paar dagen vrij .
Er was eens een oude tovenaar, zo onhandig en zo raar.
Dus toen ging hij maar, naar zijn vriendin Claar.
Ze was best dik en zwaar. dus vroeg de oude tovenaar wil jij mij leren te bezweren ? en och, ze zei ja.
En de oude tovenaar, leerde bezweren. Toen bezwoer hij de vanillevla, en die ene ja van Claar was ineens een nee.
Ojee..
Er was eens een oude tovenaar, en die kon alleen bezweren..
Hij hing gewoon een bordje op: ‘wil iemand het mij leren?”